Η ζωή στην Γαύδο-Στάση ζωής

Αντιγράφω την παρακάτω επιστολή (η οποία και με εντυπωσίασε, ελπίζω και εσάς) από το blog : Η ώρα της Γης
http://earthhourhellas.wordpress.com/
Προέρχεται από μία κοπέλα που ζει στην Γαύδο που ενώ είναι τόσο κοντά μας η καθημερινότητά της βρίσκεται πολύ μακριά από τη δική μας.Η επιστολή αυτή είναι μήνυμα και στάση ζωής...

“Με λένε Στέλλα και τα τελευταία χρόνια, ζω και εργάζομαι στη Γαύδο.

Ίσως τον τελευταίο παράδεισο.

Η ζωή στη Γαύδο είναι ιδιόρρυθμη, για άλλους δύσκολη.

Εμένα είναι επιλογή μου, και λατρεύω αυτόν τον τόπο.

Το σπίτι μου βρίσκεται στη μέση σχεδόν του νησιού με θέα τα καταπράσινα χωράφια, τους μικρούς λοφίσκους και το απέραντο γαλάζιο.

Ένα σπίτι απλό, λιτό, σαν όλα τα σπίτια των μεγαλουπόλεων,με μικρές όμως αλλαγές, που κάνουν την ζωή μου πιο εύκολη ,πιο υγιεινή, πιο φιλική προς το περιβάλλον.

Ρεύμα παίρνω από μια μικρή συστάδα φωτοβολταικών πάνελ και μίας ανεμογεννήτριας.Το ρεύμα που παράγεται μου είναι αρκετό, ώστε να έχω όλες τις ανέσεις που χρειάζομαι.Πλυντήριο ρούχων, ψυγείο-καταψύκτη, τηλεόραση, υπολογιστή και φωτισμό, τόσο όσο να με βλέπουν από την Κρήτη. Το ρεύμα είναι παραπάνω από αρκετό, έτσι αποθηκεύω το επιπλέον σε μπαταρίες.

Παράλληλα, σε μια μικρή δεξαμενή νερού, μαζεύω το βρόχινο νερό, το οποίο χρησιμοποιώ για πόσιμο. Το παραπανίσιο πέφτει στον κήπο που έχω φυτέψει με λαχανικά και λιπαίνω με κοπριά από τα χειμαδιά, τα οργανικά μου σκουπίδια και στάχτη από το τζάκι.

Για την καθαριότητα του σπιτιού χρησιμοποιώ, σόδα, χυμό λεμονιού ή ξύδι, και πράσινο τριμμένο σαπούνι.

Το πράσινο σαπούνι είναι εξαιρετικό και στο μπάνιο, καθώς και ο φυσικός άργιλος που υπάρχει εδώ άφθονος.

Μετά το μπάνιο με άργιλο, ένα μείγμα ελαιολάδου-λίγες σταγόνες χυμού λεμονιού ή πορτοκαλιο , είναι ότι καλλίτερο για το δέρμα.

Σαπούνι πράσινο βάζω επίσης και μέσα στα συρτάρια, που πέρα από την μυρωδιά του, προστατεύει τα ρούχα από τον σκόρο και την υγρασία. Εξαιρετικό είναι και το θυμάρι για τα ρούχα στα συρτάρια, καθώς και στη μαγειρική.

Αντί για αποσμητικά χώρου, καίω λίγες σταγόνες αιθέριων ελαίων.

Χαρτιά από το γραφείο, που παλαιότερα πετούσα στα σκουπίδια ,σήμερα μαζί και τις εφημερίδες, περιοδικά και ότι άλλο χαρτί έχω, τα μουλιάζω σε σκέτο νερό, την μάζα την κάνω μικρές μπάλες και αφού τις στεγνώσω τις βάζω στο τζάκι αντί για καυσόξυλα.

Καθημερινά, περπατώ πέντε χλμ για να πάω στο γραφείο μου, μέσα στα πεύκα και στους κέδρους.

Το γραφείο, είναι σ’ ένα πετρόκτιστο συγκρότημα κτηρίων ,εναρμονισμένο τέλεια με το περιβάλλον του νησιού και ηλεκτροδοτείται από φωτοβολταικό και αιολικό σύστημα.

Θεωρώ ότι είναι βιασμός, σ’ ένα τέτοιο τόπο που ο ήλιος και ο αέρας δεν λείπουν ούτε λεπτό, να χρησιμοποιείς ενέργεια από πετρελαιογεννήτριες, ιδιωτικές ή της ΔΕΗ.

Τέτοια συστήματα παραγωγής ενέργειας χρησιμοποιούν πολλοί εδώ, γιατί το κόστος δεν είναι απαγορευτικό πια, η διάρκεια ζωής τους μεγάλη η συντήρηση ελάχιστη και τα οφέλη πολλαπλάσια.

Νομίζω ότι δεν κάνω αρκετά, δεν ξέρω γιατί. Είμαι ανοικτή σε κάθε πρόταση ιδέα και συμβουλή.”